Bełkot

Festiwal przedwyborczych obietnic jest przerażający. Ile setek miliardów złotych rocznie te świetne pomysły miałyby kosztować – już nawet nikt nie liczy.

Licznik bije po prostu za szybko. To, że wcielić się ich wszystkich w życie po prostu nie da, jest oczywiste; budżet załamałby się już w pierwszym roku. Szczęśliwie po wyborach budżet będzie właściwie poskładany i zwycięzcy będą mieli gotową wymówkę, by odroczyć samobójstwo. A potem pewnie rozejdzie się to wszystko po kościach (oby).

Z drugiej strony zapowiedzi kolejnych prezentów robią się coraz bardziej kuriozalne. Ostatnio Ewa Kopacz, będąc wyraźnie w nastoju typu „wiem, ale nie powiem”, zaczęła zdradzać tajemnice walki z umowami cywilno-prawnymi. Otóż mają one zniknąć, bo rząd zacznie dopłacać do etatów ludzi z niskimi pensjami…

Już nie chcę wnikać, jak miałoby to być rozwiązane i ile kosztować. W tym zakresie zdrowy rozsądek pożegnaliśmy już dawno. Prezentacja pomysłu też przypomina raczej sondowanie za pomocą granatu niż spójną wypowiedź. Podstawowe pytanie brzmi: w jaki sposób ma to rozwiązać „problem śmieciówek”. Co w takim rozwiązaniu ma zachęcać pracodawców do zatrudniania na etatach?

Ja widzę tylko jedną odpowiedź: przedsiębiorcy będą zatrudniać na takich etatach, bo będą mogli płacić mniej – w końcu resztę dopłaci państwo! Jeśli z takim myśleniem mamy do czynienia, to znaczy, że upały mocno wpłynęły na zwoje mózgowe szefów kampanii. Oto dlaczego:

1. Nawet jeśli mechanizm zadziała, to będzie miał skutki uboczne – w postaci całej masy umów na najniższą stawkę. Po prostu nie będzie się opłacało płacić więcej – przecież nie da to pracownikom żadnych korzyści, a firmie podniesie koszty.

2. Osoby zarabiające nieco powyżej minimum zaraz otrzymają wypowiedzenia obniżające pensje do minimum. I chętnie je przyjmą, bo wynagrodzenie pozostanie takie samo – lub nawet się zwiększy. Oszczędności skonsumują pracodawcy.

3. To wielka zachęta do wchodzenia w szarą strefę. Minimum do ręki – reszta pod stołem. I dziś ten mechanizm działa, po zmianach jeszcze trudniej będzie się mu oprzeć, bo sami pracownicy będą go wymuszać.

No i na koniec zostanie pytanie: po co mechanizm dodawania ludziom, którym najpierw pieniądze się zabrało? Nie lepiej obniżyć obciążenia pracy? Wtedy i popyt na umowy cywilno-prawne by zelżał. No ale logika jest taka, że jak pieniądze się nie przeleją przez budżet (odpowiednio po drodze odparowując), to się nie liczy.