Ubergłupota

Wygląda na to, że odklejanie się od rzeczywistości grozi także młodym i wykształconym. Swoim ostatnim artykułem na stronach Instytutu Obywatelskiego Konrad Niklewicz pokazuje to bardzo wyraźnie. A jeśli szef think-tanku ma takie podejście do nowoczesności, to nie wróżę sukcesów w przyszłości.

Artykuł ostrzega przed aplikacją Uber. Z grubsza polega ona na łączeniu kierowców, niebędących taksówkarzami, z pasażerami – za pomocą mobilnej aplikacji. Pasażerowi pokazuje ona okolicznych kierowców i ich ceny. Wybieramy tego, którym jesteśmy zainteresowani, i jedziemy, płatność zaś jest pobierana z naszej karty kredytowej.

Wszystko szybko, łatwo i przyjemnie. Oczywiście licencjonowani taksówkarze są z tej nowinki bardzo niezadowoleni, gdyż odbiera im rynek, co w niektórych krajach (zwłaszcza we Francji) prowadzi do poważnych protestów. No ale to nie pierwsza branża podgryzana przez technologię – producentom maszyn do pisania też się nie podobały komputery.

A co się nie podoba Panu Niklewiczowi? Zasadniczo dwie sprawy. Po pierwsze – że kierowcy używający Ubera nie płacą podatków, więc nie dokładają się do naszej wspólnej infrastruktury. Po drugie – że nie są nigdzie certyfikowani, więc jeśli wykonają usługę, to nie ma się gdzie poskarżyć. Po prostu oddajemy się w przypadkowe ręce.

Co zostaje po dokładniejszej analizie tych zastrzeżeń? Niewiele. Założenie, że kierowcy posługujący się Uberem nie płacą podatków to co najwyżej pomówienie poparte jedynie przeczuciami. Ma pan Niklewicz na to jakieś dowody? Albo jakieś dowody na to, że wszyscy taksówkarze odprowadzają podatki od całości dochodu? Nieuczciwi ludzie zdarzają się wszędzie i pewnie cwaniaków można znaleźć tu i tu. Tyle tylko, że taksówkarzom w gotówkowym obrocie ukryć się łatwo. Tymczasem każda transakcja na Uber pozostawia ślad. Choćby z tego powodu spodziewam się w tej drugiej grupie mniejszej liczby oszustw – w każdym razie w dłuższym okresie, jeśli służby skarbowe wykażą się skutecznością i oczywistym będzie, że tych przychodów ukryć nie sposób.

Drugi argument jest jeszcze bardziej niedorzeczny. Może kiedyś przynależność do korporacji taksówkowej gwarantowała pewien minimalny poziom obsługi, znajomość miasta itd. Jednak mimo to taksówkarze nie cieszyli się zbyt dobrą opinią ze względu na poziom uprzejmości, czasem ze względu na oszustwa. Oczywiście opinię psuły czarne owce – ale wsiadając do samochodu, nie wiedzieliśmy, z kim mamy do czynienia.

W Uber jest zupełnie inaczej – widzimy opinie o każdym kierowcy. Oszust czy gbur szybko wypadnie z rynku, bo pracuje na opinię i nie ukryje się w tłumie. Z tej prostej przyczyny jakość usług w Uber będzie wyższa niż w korporacjach taksówkowych.

Czy tak prostej analizy szef think-tanku nie potrafi przeprowadzić? Jeśli nie, to może powinien zająć się czymś innym. A może to przygotowanie gruntu pod próbę zakazania Ubera – kosztem pasażerów? Rządzący nie nauczyli się widocznie na przykładzie ACTA, że chodzenie pod prąd technologii to ślepy zaułek. Lekcję trzeba powtórzyć.