ZUS drapieżny i śmieszny

Kilka minut temu okazało się, że Pani Katarzyna Kalata nie przeszła przez egzamin ustny (i o wiele bardziej uznaniowy niż test) w konkursie na prezesa ZUS. Czyli na zachodzie bez zmian.

Ciekawie wygląda sytuacja wokół ZUS. Wszyscy wiedzą, że to instytucja skazana na niewypłacalność, choć jej widmo rząd odsunął w czasie dzięki pieniądzom z OFE (obcięcie składki, suwak). Stary prezes odszedł w atmosferze skandalu, zamiatanego jednak pod dywan. Oficjalna wersja głosi, że „wypełnił swoją misję”. Konkurs na nowego prezesa jest zaś kuriozalny.

Mimo niewygórowanych wymagań przystąpiło do niego niewiele osób (co nie dziwi w kontekście zbliżających się wyborów), test na wiedzę o ubezpieczeniach społecznych zaliczyła zaś tylko jedna osoba. Czy to znaczy, że zostanie prezesem? Ależ skąd – można ogłosić kolejny konkurs, i tak aż do skutku.

Poglądy kandydatki są jednak ciekawe. Ale biorąc pod uwagę, że sama wywodzi się z drobnej przedsiębiorczości, wcale nie dziwią. Chciałaby bowiem, żeby ZUS przestał rujnować ludzi. Oczywiście niepłacone składki trzeba windykować, ale ściąganie ich razem ze skórą prowadzi do zamykania firm i spadek wpływów w przyszłości. W ten sposób realizując bieżące wpływy, uszczupla się przyszłe – szkodliwa działalność, w jakiej celują nasze służby skarbowe i pokrewne.

A problem nie jest wydumany, bo – jak się okazuje – dziś ZUS ściąga zaległe składki sprzed 20 lat. I mało istotne, że zobowiązania skarbowe przedawniają się po 5-6 latach, bo da się wynaleźć sztuczki prawne pozwalające „odświeżyć” taką zaległość i jeszcze doliczyć odsetki. Niektórzy nazywają ten proceder wręcz „hodowaniem odsetek”, bo postępowanie można przedłużać w nieskończoność – i bez informowania podatnika. Choćby chciał zapłacić zaległości, to nie może, bo nie wie, że miały miejsce. Zwłaszcza jeśli dotyczą one zdarzeń sprzed dwóch dekad, kiedy ludzie w zarządach i właściciele to były często inne osoby. To już nie windykacja zaległości, ale polowanie na podatnika. Jak to się ma do konstytucyjnej zasady „zaufania obywatela do państwa”?

Dlatego spojrzenie przedsiębiorcy w ZUS bardzo by się przydało. Ale do tego potrzeba by wielu szczęśliwych zbiegów okoliczności. Po pierwsze – musiałaby zostać prezesem. Po drugie zaś – nie zarazić się dziwaczną chorobą, która trawi skarbowych urzędników. Już kilkukrotnie obserwowaliśmy, jak rozsądne skądinąd osoby po zajęciu urzędniczego stanowiska zmieniały się nie do poznania.