Pierwszy raz jest zawsze najtrudniejszy

Bardzo często chciałbym się mylić, ale pewne zasady sprawdzają się zawsze. Jedną z tych zasad jest to, że jeśli rząd coś opodatkuje raz to z podatku tego nie zrezygnuje. Podatek od zysków kapitałowych czyli tak zwany „podatek Belki” był wprowadzony przejściowo i na chwilę w 2004. Dość długa to chwila bo zaraz będziemy obchodzili dekadę jego obowiązywania, a końca nie widać.Słysząc o „przejściowym” podniesieniu podatku VAT byłem przekonany, że i to przejście nie dojdzie do skutku – mimo, że data 1 stycznia 2014 była jasno określona. Kasandryczne przewidywania potwierdzają się. W projekcie ustawy przedstawionej przez Ministerstwo Finansów podwyższona stawka VAT ma być utrzymana do końca 2016. Jeśli mam wieszczyć dalej – 2016 to nie będzie koniec obowiązywania tej stawki. (Przyznam się jednak na marginesie do nieco większego pesymizmu – silnie podejrzewałem, że poziom VAT wespnie się jeszcze wyżej – tu ulga, że racji jednak nie miałem).

Wyraźny wniosek z tego, że jeśli rządowi pozwoli się na coś raz to oporów przed recydywą nie będzie. Strzyżenie OFE sprzed 2 lat też miało być jednorazowe, a właśnie szykujemy się do rundy drugiej. Tak samo możemy wierzyć w „jednorazowe” zawieszenie pierwszego progu ostrożnościowego. Wyraźnie wychowywanie dzieci i kontrola władzy mają ze sobą wiele wspólnego. Skuteczny opór w sprawie ACTA doprowadził do tego, że nie tylko nie ma ponownych prób wprowadzenia u nas podobnych rozwiązań, ale Polska okazuje się jednym z konsekwentnych obrońców wolności w sieci.

Pozostaje jednak pytanie jak doprowadzić do wystarczająco dużej mobilizacji by wpłynąć na rządzących? Wydaje się, że środowisko użytkowników sieci, mimo całego rzekomego wyalienowania i aspołeczności, potrafi się szybko zorganizować. Za to przeciwnicy fiskalizmu wciąż pozostają izolowanymi wysepkami. Czy wynika to z tego, że po prostu mają znacznie mniej czasu, a może wiary w sukces? Czy to może nieodłączny indywidualizm liberałów? Cokolwiek by to nie było mam nadzieję, że się szybko zmieni bo kierunek w którym zmierzamy nie jest najciekawszy.