Jak u Barei

Czym się różni korporacja od urzędu, a te dwie od firmy państwowej? Od dawna twierdzę, że różnice są stosunkowo niewielkie. Poziom profesjonalizmu daje jakieś wskazówki, ale to nic pewnego. Poziom obsługi klienta na poziomie administracji samorządowej wciąż mnie przyjemnie zaskakuje, zaś zachowanie i organizacja korporacji – zwłaszcza w paramonopolistycznej sytuacji przypomina najgorsze czasy PRL.

Dziś więc krótka opowieść o tym co spotkało mnie w ostatnich dniach kiedy starałem się zostać klientem jednej z wielkich firm oferujących dostęp do sieci energetycznych (tej spod znaku byka). Otóż prowadząc inwestycję zmuszony jestem zapewnić sobie dostawy prądu. Choć jeszcze nie wykorzystałem ani jednej kilowatogodziny złożyłem w wyżej wspominanej instytucji przynajmniej kilka wniosków – wszystkie koniec końców rozpatrzonych pozytywnie. Tym niemniej trudno dojść czemu tak trudno zostać klientem tej firmy – być może liczą na poczucie elitarności. Teraz okazało się, że jest konieczny kolejny wniosek.

Otrzymawszy zawiadomienie o tym fakcie w kopercie oznaczonej logo „firma przyjazna klientowi” pełen dobrej woli wybrałem się do punktu obsługi klienta. Entuzjazm rozbił się o kolejkę do okienka składającą się z około dwudziestu osób. Po piętnastu minutach i braku postępu stwierdziłem, ze czas oczekiwania można liczyć w godzinach. Niestety przy moim kalendarzu nie wchodzi to w grę. Z dużym zadowoleniem zauważyłem zatem, że plakat informacyjny zawieszony na ścianie głosi, że wnioski można składać przez Internet!

Pozostawała jednak wątpliwość – skoro istnieje taka możliwość skąd tak długa kolejka? Przezornie zadzwoniłem więc do elektryka z pytaniem czy ten cały Internet w ogóle działa. Początkowo elektryk wyraził się o opcji entuzjastycznie, jednak obiecał sprawdzić na ile skuteczne jest to narzędzie. Po chwili oddzwonił z informacją, żeby dać sobie spokój, gdyż wnioski internetowy gromadzone są w centrali w Częstochowie, a rozprowadzanie po oddziałach trwa. Wniosek internetowy to przynajmniej tydzień opóźnienia. Całkiem jak w „Misiu”: „od czasu jak wprowadzili te komputery wszystko trwa dwa razy dłużej…”

Poradą było by ustawić się w kolejce zanim punkt obsługi klienta zostanie otwarty – zupełnie jak za starych dobrych czasów – tylko wypatrywać komitetu kolejkowego. Jak zasugerowano tak uczyniłem. 7.45 byłem na miejscu i zająłem wysokie 12. miejsce w kolejce. Już po dwóch godzinach udało mi się załatwić moją sprawę. W międzyczasie atmosfera w poczekalni przekształciła się z generalnego poirytowania w próby linczu na osobach podejrzanych o próby wepchnięcia się przed kolejkę.

Cóż zatem pozostaje biednym klientom? Pozostaje czekać bo na rynku energii mamy zapewnioną sytuację paramonopolistyczną. Jednocześnie regulacje cen powodują, że chętnych do wejścia na rynek nie ma wielu, co zabija konkurencję z widocznym efektem, zaś infrastruktura jest utrzymywana na najgorszym możliwym poziomie zapewniającym jako takie działanie. W perspektywie widać katastrofę energetyczną. Tyle oglądu ogólnego – ja zaś czekam na konieczność złożenia kolejnego wniosku.